درست است که فعالیت بدنی همیشه باید با یک رژیم غذایی ورزشی خوب همراه باشد تا سلامت جسمانی را تضمین کند. این توصیه به طور گسترده توسط معتادان به ورزش رایج شده و عملی می شود. با این حال، اهمیت یک سیستم هورمونی با عملکرد خوب باید بیشتر توسعه یابد زیرا هورمون ها در موفقیت یا شکست تمرین نقش دارند.

آیا واقعا به هورمون نیاز داریم؟
بدون هورمون، بدن نمی تواند به طور طبیعی کار کند. از برخی جهات، هورمون ها در کنترل بدن ما از متابولیسم (و در نتیجه افزایش جرم و کاهش وزن) تا فعالیت جنسی نقش دارند.

در اصل، سیستم عصبی مرکز همه دستورات است، اما هورمون ها آن را به عنوان حامل آن ها به اندام های گیرنده بدن ما همراهی می کنند. برای اینکه بدن وارد عمل شود، غدد هورمون هایی ترشح می کنند تا از طریق جریان خون به سلول هایی که پیام ها را دریافت می کنند منتقل شوند. این هورمون ها انقباض ماهیچه ها یا واکنش ارگانیسم را تحریک می کنند.

به همین دلیل است که ورزشکاران باید نقش هورمون هایی را که فعالیت بدنی آنها را شرطی می کنند، بدانند.

هورمون ها در کجا تشکیل می شوند؟
پنجاه هورمون در بدن ما توسط سلول های غدد درون ریز ساخته می شوند که به ترتیب از غدد درون ریز و اندام های بدن ما می آیند. سیستم غدد درون ریز از غدد مختلفی تشکیل شده است که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارند.

حدود ده غده به سیستم غدد درون ریز وابسته هستند.

در پایه مغز یک غده حرکتی وجود دارد که غده هیپوفیز است. این غده هورمون‌های مهمی ترشح می‌کند که غدد دیگر بدن را قادر می‌سازد تا هورمون‌های مختلفی با نقش خود تولید کنند.

در زیر حنجره غده تیروئید قرار دارد. سایر غدد درون ریز در سطح پشتی آن قرار دارند. علاوه بر این، چهار غده پاراتیروئید نیز روی تیروئید قرار دارند.

کلیه ها نیز اندام های تولید کننده هورمون حیاتی هستند زیرا در انتهای دو کلیه غدد فوق کلیوی وجود دارد. اینها غده آدرنال مدولاری و غده قشر آدرنال نامیده می شوند.

بسیاری از اندام‌های بدن ما هورمون‌هایی تولید می‌کنند که همگی برای عملکرد صحیح بدن ما ضروری هستند، از جمله پانکراس، قلب، تخمدان‌ها، بیضه‌ها و روده‌ها.

هورمون ها برای چه مواردی استفاده می شوند؟
گفته ایم که هورمون ها کنترل کننده بدن ما هستند. سپس اطلاعات ضروری منتقل شده توسط غدد ترشح کننده مختلف را ارائه می دهند. واکنش های خارجی، بسته به مورد، وجود یا کمبود هورمون ها را منعکس می کند. به ویژه تنظیم دمای بدن، گرسنگی یا تشنگی یکی از وظایف هورمون ها است.

فرآیند ترشح هورمون‌ها از سایر اندام‌ها غیر از مغز توسط هیپوتالاموس انجام می‌شود که با غده هیپوفیز در ترشح هورمون‌های فرمان تعامل می‌کند.

هورمون ها با توجه به تولیدکنندگانشان که پیام های مختلفی را به بدن منتقل می کنند، متفاوت هستند. قابل ذکر است که تعاملات هر هورمون با بدن همه مشابه نیست، مواردی هستند که اثرات فوری با مدت کوتاهی ایجاد می کنند و آنهایی هستند که واکنش های طولانی تری را ایجاد می کنند.

لازم به ذکر است که اقدامات مورد انتظار هورمون ها بسیار دقیق و هدفمند است. پس از ترشح سلول های غدد درون ریز، سیستم خون وظیفه انتقال آنها به سلول های هدف که گیرنده های شیمیایی هستند را بر عهده دارد. نقش دومی تفسیر پیام های ارسال شده است.

هورمون های منتقل شده به طور خاص هورمون استروئیدی و هورمون پروتئینی هستند که هر دو بسیار مکمل یکدیگر هستند. هورمون استروئیدی از سلول هدف عبور می کند و هورمون پروتئینی متصل به غشای سلول هدف به فرآیند دریافت پیام کمک می کند.

هورمون های زیادی وجود دارد: اندورفین، تلپتین و غیره

هورمون ها و نیازهای بدن
با توجه به اینکه هورمون های فرمان از غدد درون ریز سیستم عصبی می آیند، ترشح هورمون ها به درخواست بدن یا ارگانیسم است. در واقع، درک ویژگی‌های هورمون‌های مختلف برای یک ورزشکار ضروری است تا بتواند فعالیت‌های بدنی خود را با توجه به ظرفیت و رفاه بدن متعادل، انتخاب یا محدود کند.

چه رابطه ای بین هورمون ها و ورزش وجود دارد؟
به طور کلی، هرگونه تلاش فیزیکی منجر به از دست دادن آب و سدیم می شود. اما این کسری به شدت و مدت ورزش و وضعیت جسمانی فرد بستگی دارد. در اصل، این تلفات باعث تحریک ترشح آلدوسترون و هورمون آنتی دیورتیک می شود که باعث حفظ آب و سدیم می شود.

در ابتدای تمرین بدنی، این هورمون های تیروئید و هورمون های پاراتیروئید هستند که تحریک می شوند. افزایش این مواد منجر به متابولیسم پایه می شود که به نوبه خود منجر به اختلال خواب و خستگی مداوم می شود. در واقع، تناوب و طولانی شدن تمرین تنها می تواند غلظت این هورمون ها را افزایش دهد که تنها پس از چند روز کاهش می یابد. در واقع، کنترل تغییرات این هورمون ها به تمرینات بدنی متوسط بستگی دارد.

در طول تمرین، آدرنالین و نورآدرنالین به تدریج و به طور مداوم ترشح می شود. افزایش غلظت اینها مزایایی را برای سیستم قلبی عروقی فراهم می کند زیرا انرژی را آزاد می کنند.

مدت و شدت تمرین، غلظت سطح هورمون های جنسی که آندروژن آندروژن است را مشخص می کند. علاوه بر این، تستوسترون نیز تحریک می شود و آنابولیسم پروتئین را تقویت می کند. این برای بدنسازان مفید است زیرا به سفت شدن عضلات کمک می کند.

حفظ هورمون های رشد به شدت تلاش فیزیکی وابسته است. بسته به پشتکار در تمرین، سطح هورمون ممکن است تا ۳۵ برابر سطح طبیعی افزایش یابد. این رشد در افزایش توده عضلانی نیز منعکس می شود.

هورمونی که غلظت بسیار متغیری در حین تمرین ایسکورتیزول دارد. این توسط غدد فوق کلیوی ترشح می شود، غلظت بالای آن منجر به اثر گلوکونئوژنیک می شود که به بدن اجازه می دهد انرژی دیگری به جز گلوکز تامین کند.

در طول تمرین، تغییرات انسولین و گلوکاگون نیز وجود دارد. به ویژه غلظت این هورمون ها جایگزین i. ه. اگر انسولین افزایش یابد، گلوکاگون کاهش می یابد و بالعکس. به عنوان یک ویژگی، گلوکاگون برخلاف انسولین، اسیدهای چرب را در بافت های چربی و در کبد آزاد می کند.