به گزارش ناظم رام ، خبرنگار بدنسازی پرس: نقشه برداری هوشمند اقلیمی می تواند به کشاورزان در مناطق مستعد سیل کمک کند تا تلفات محصول را کاهش دهند.

به گزارش خرنگار ما، پدیده ال نینو در سال‌های ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۴ تأثیر فاجعه‌باری بر اکثر کشورهای شرق و جنوب آفریقا داشت زیرا باعث بارندگی شدید و سیل‌های طولانی از آوریل تا می ۲۰۲۴ شد. در منطقه روفیجی تانزانیا، فدراسیون بین‌المللی صلیب سرخ و جمعیت هلال احمر گزارش داد که حدود ۸۸۰۰ نفر تحت تاثیر قرار گرفته و ۶۰۰۰ نفر آواره شده اند. گزارش ها همچنین نشان می دهد که سیل باعث تخریب تولید برنج فصلی در صدها هکتار از مزارع برنج به ارزش میلیون ها دلار شده است.

رود روفیجی بزرگترین حوضه در شرق آفریقا است که شامل Kilombero، Lower-Rufiji، Luwengu و Ruaha است. در امتداد زیرحوضه های Lower-Rufiji و Kilombero، برنج عمدتاً توسط صدها تولیدکننده برنج کشت می شود که در حدود ۹٪ از کل تولید برنج تانزانیا نقش دارد. با این حال، این منطقه همچنان یکی از فقیرترین مناطق در کشور است.

از آنجایی که رودخانه روفیجی پایین منطقه ای است که بارندگی های شدید از سه حوضه بالا را می گیرد، جاری شدن سیل دائماً معیشت جوامع اطراف آن را تهدید می کند.

پائولو سوله مایکل، محقق دانشگاه کشاورزی سوکوئین، می گوید: «در مناطق آسیب دیده، سیل نه تنها کشاورزان را از منابع اصلی غذا و درآمد محروم می کند، بلکه آنها را مجبور می کند تا گزینه های جایگزین را بررسی کنند. این امر ارتباط واضحی را بین اختلالات کشاورزی ناشی از سیل و ناامنی غذایی و فقر ناشی از آن در منطقه روفیجی پایین نشان می دهد.

با این حال، کشاورزان محلی سیل را با بهبود حاصلخیزی خاک مرتبط می دانند. به همین دلیل است که دشت های سیلابی اطراف رودخانه روفیجی برای کشت برنج ایده آل تلقی می شوند. برنج کاران یاد گرفته اند خود را با شرایط وفق دهند. هنگامی که این مناطق با سیل گسترده مواجه می شوند، کشاورزان به کشاورزی mlao یا «رکود» متوسل می شوند. Mlao زمانی است که در مناطقی که اخیراً سیل زده شده کاشت می کنند تا از رطوبت باقی مانده خاک استفاده کنند. این شیوه ها سود زیادی برای کشاورزان داشته است.

آقای مایکل گفت: «این گزینه در سال‌هایی که سیل به دنبال خشکسالی است و رطوبت خاک برای تأمین آب مورد نیاز محصول کافی نیست، به یک چالش تبدیل می‌شود».

علاوه بر این، کشاورزان برنج با غوطه ور شدن محصولاتشان قبل از مرحله گلدهی، عملکرد بیشتری را از دست می دهند. تلاش‌های اصلاحی برای بهبود تحمل محصولات به غوطه‌ور شدن از طریق ژن SUB1 انجام شده است. این ژن زمانی که گیاه در آب غوطه ور می شود فعال می شود و آن را غیرفعال می کند و انرژی گیاه را تا زمانی که آب سیل فرو برود حفظ می کند. با این حال شکاف های عملکرد به دلیل شیوه های ضعیف زراعی و شرایط هیدرولوژیکی رایج است.