به گزارش پایگاه خبری بدنسازی پرس به نقل از خبرنگاران جوان،با نزدیک‌شدن به زمان انتخابات فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام، شاهد تلاش برای بازگشت برخی چهره‌های پیشین به عرصه رقابت‌های انتخاباتی هستیم. این افراد با تکیه بر سوابق مدیریتی و بهره‌گیری از عنوان‌های بین‌المللی سعی دارند خود را به عنوان گزینه‌های قابل قبول برای بازگشت […]
به گزارش پایگاه خبری بدنسازی پرس به نقل از خبرنگاران جوان،با نزدیک‌شدن به زمان انتخابات فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام، شاهد تلاش برای بازگشت برخی چهره‌های پیشین به عرصه رقابت‌های انتخاباتی هستیم. این افراد با تکیه بر سوابق مدیریتی و بهره‌گیری از عنوان‌های بین‌المللی سعی دارند خود را به عنوان گزینه‌های قابل قبول برای بازگشت به قدرت معرفی کنند.
انتخابات پیش‌رو در شرایطی برگزار می‌شود که پرونده‌های انضباطی متعددی در کمیته‌های مربوطه وزارت ورزش و جوانان در دست بررسی است. اگرچه بخشی از این پرونده‌ها به دوران مدیریت‌های پیشین تعلق دارد، اما نتیجه نهایی آن‌ها می‌تواند تأثیر مستقیمی بر روند انتخابات و ترکیب هئیت رئیسه آینده فدراسیون داشته باشد.
در این فضا، برخی از نامزدها با تأکید بر موقعیت‌های جهانی خود چنین القا می‌کنند که محرومیت‌های داخلی نمی‌تواند خللی به جایگاه بین‌المللی آنان وارد کند. اما بر اساس آیین‌نامه‌های انضباطی وزارت ورزش و جوانان، هرگونه رأی قطعی صادره لازم‌الاجرا است و افراد محکوم در هیچ سمتی — اعم از ورزشکار، مربی یا مدیر — حق فعالیت رسمی در ساختار ورزش کشور را ندارند.
از سوی دیگر، در سطح بین‌المللی نیز رویه‌ی مشخصی وجود دارد: کمیته‌های ملی المپیک موظف به اطلاع‌رسانی احکام قطعی انضباطی به فدراسیون‌های جهانی هستند و در اکثر موارد، این فدراسیون‌ها نیز تصمیمات اتخاذ شده در سطح ملی را به رسمیت می‌شناسند. بنابراین، حتی مسئولیت‌های بین‌المللی نیز مصونیتی در برابر احکام قطعی داخلی ایجاد نمی‌کنند.
نکته حائز اهمیت در اینجا، تلاش عده‌ای برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی و اعضای مجمع عمومی با استفاده از برجسته‌سازی موقعیت‌های بین‌المللی خود است. اما واقعیت حقوقی این است که محرومیت انضباطی قطعی، به معنای محرومیت از هرگونه فعالیت رسمی در ورزش کشور است.
این مسئله تنها به یک فرد یا یک دوره انتخابات محدود نمی‌شود، بلکه بازتابی از یک اصل بنیادی در مدیریت ورزش است: پایبندی به انضباط، شفافیت و مسئولیت‌پذیری. وقتی محرومیتی در سطح ملی اعمال می‌شود، باید ضمانت اجرایی بین‌المللی نیز داشته باشد تا جامعه ورزش مطمئن شود که تصمیمات انضباطی صرفاً تشریفاتی نیستند، بلکه ابزاری برای حفظ عدالت و سلامت در ورزش هستند.
انتخابات فدراسیون بدنسازی تنها زمانی می‌تواند اعتبار واقعی داشته باشد که با رعایت کامل قوانین، شفافیت و اصول انضباطی برگزار شود — نه با استفاده از عناوین بین‌المللی به عنوان ابزاری برای انحراف اذهان و پیشبرد اهداف شخصی.
