منیزیم یک ماده معدنی حیاتی است که نقش‌های مهمی در بدن انسان ایفا می‌کند، از جمله تأثیرات قابل توجهی بر دستگاه عصبی. نقش منیزیم در دستگاه عصبی شامل موارد زیر می‌شود:

۱. تنظیم انتقال عصبی: منیزیم به عنوان یک ماده مغذی ضروری برای عملکرد سلول‌های عصبی، به تنظیم انتقال پیام‌ها بین نورون‌ها کمک می‌کند.

۲. پیشگیری از افزایش بیش از حد کلسیم:** منیزیم در گیرنده‌های NMDA که برای انتقال عصبی مهم هستند، به عنوان یک بلاکر کانال کلسیم عمل می‌کند، و از ورود بیش از حد کلسیم به سلول‌های عصبی جلوگیری می‌کند، که می‌تواند از آسیب‌دیدگی نورونی و مرگ سلولی جلوگیری کند.

۳. کاهش استرس و اضطراب: منیزیم می‌تواند به عنوان یک مهارکننده عمومی سیستم عصبی عمل کرده و به کاهش سطوح استرس و اضطراب کمک کند.

۴. **حفاظت در برابر اختلالات عصبی: کمبود منیزیم با افزایش خطر بیماری‌هایی نظیر اختلالات کرونیک درد، سردرد‌ها، تشنج، و بیماری‌های عصبی مانند بیماری الزایمر و پارکینسون مرتبط است.

۵. نقش در سنتز پروتئین‌های عصبی: منیزیم برای سنتز پروتئین‌ها و در بالا بردن قابلیت نورون‌ها برای ترمیم خود، مهم است.

۶. کاهش خطر ابتلا به نوروپاتی دیابتی: در مطالعات نشان داده شده است که منیزیم ممکن است در جلوگیری یا کاهش ابتلا به نوروپاتی دیابتی، که یک اختلال عصبی به دلیل دیابت است، مفید باشد.

۷. تسکین دردهای عضلانی و کرامپ‌ها: منیزیم می‌تواند به کاهش کرامپ‌های عضلانی کمک کرده و به عضلات اجازه می‌دهد تا بعد از انقباض آرام شوند، کاهش دهنده تنش عضلانی است.

۸. ارتقاء خواب: منیزیم به تنظیم هورمون‌هایی مانند ملاتونین کمک می‌کند، که برای الگوهای سالم خواب مهم هستند.

بنابراین، حفظ سطح سالم منیزیم برای پشتیبانی از دستگاه عصبی و حفظ عملکرد نورولوژیکی بدن انسان بسیار مهم است.

کمبود منیزیم می‌تواند به مجموعه‌ای از بیماری‌ها و مشکلات سلامتی مرتبط باشد.

برخی از بیماری‌ها و شرایط ناشی از کمبود منیزیم عبارت‌اند از:

۱. اختلالات عصبی-عضلانی: این شرایط می‌توانند شامل ترمور، اسپاسم‌های عضلانی، کرامپ‌ها و سندرم پای بی‌قرار باشند.

۲. افزایش خطر ابتلا به اختلالات خلقی: کمبود منیزیم گاهی اوقات می‌تواند به افسردگی، اضطراب و تغییرات خلق و خوی منجر شود.

۳. هایپوکلسمی: کمبود منیزیم می‌تواند به هایپوکلسمی منجر شود زیرا برای جذب و استفاده از کلسیم در بدن نقش دارد.

۴. هایپوکالمی: سطوح پایین منیزیم می‌توانند با کاهش سطوح پتاسیم در خون مرتبط باشند.

۵. فشار خون بالا: منیزیم به تنظیم فشار خون کمک می‌کند و کمبود آن می‌تواند به افزایش فشار خون منجر شود.

۶. بیماری‌های قلبی: کمبود منیزیم ممکن است باعث تشدید بیماری‌های قلبی از جمله بیماری‌های عروق کرونر شود.

۷. استئوپروز: منیزیم برای سلامت استخوان و تنظیم سطوح کلسیم و ویتامین D ضروری است.

۸. مقاومت به انسولین و دیابت:منیزیم در تنظیم قند خون و عملکرد انسولین موثر است و کمبود آن ممکن است به مقاومت به انسولین و تشدید دیابت نوع ۲ کمک کند.

۹. سردرد میگرنی: برخی مطالعات ارتباط بین کمبود منیزیم و افزایش میزان و شدت سردرد‌های میگرنی را نشان داده‌اند.

۱۰. اختلالات خواب:منیزیم در تنظیم خواب نقش دارد و کمبود آن ممکن است به بی‌خوابی و کیفیت پایین خواب منجر شود.

برای جلوگیری از کمبود منیزیم، توصیه می‌شود مصرف کافی منیزیم از طریق رژیم غذایی حاوی منابع غنی مانند غلات کامل، سبزیجات برگ سبز تیره، مغزها، دانه‌ها، حبوبات و برخی از آب‌میوه‌ها و مکمل‌ها (در صورت نیاز و با توصیه پزشک) را اطمینان حاصل کنید.

گردآورنده : مجید احمد میر محمد علی