عضلات ساق پا اجزای متعددی دارند که عملکردهای گوناگون را بر عهده دارند. این عضلات برای حرکت مچ پا، انگشتان پا، پایداری و حرکت موثر کل پا هنگام راه رفتن، دویدن و پریدن حیاتی هستند. در اینجا اجزای اصلی عضلات ساق پا آورده شده است:

۱. عضله Gastrocnemius: این عضله دو سر دارد و برجستگی ظاهری ساق پا را تشکیل می‌دهد. Gastrocnemius به تاندون آشیل متصل است و در پلنتارفلکشن (خم کردن پا به سمت پایین) و خم کردن زانو دخیل است.

۲. عضله Soleus: زیر عضله Gastrocnemius قرار دارد و نقش مهمی در پلنتارفلکشن دارد. این عضله نیز به تاندون آشیل متصل می‌شود و فعالیت بیشتری در فعالیت‌های استقامتی مانند دویدن طولانی یا پیاده‌روی دارد.

۳. عضلات Peroneal یا Fibularis (Peroneus Longus و Peroneus Brevis): این عضلات در طرف خارجی ساق پا قرار دارند و در ایورژن (پایین آوردن پا به سمت خارج) و پایداری پاشنه حین راه رفتن نقش دارند.

۴. عضله Tibialis Anterior: در جلوی ساق پا واقع شده و در دورسی‌فلکشن (بالا آوردن پاین پا به سمت بالا) و اینورژن (بالا آوردن پا به سمت داخل) نقش دارد.

۵. عضله Tibialis Posterior: در داخل ساق پا قرار دارد و در پایداری قوس پا و اینورژن مچ پا عمل می‌کند.

۶. عضله Flexor Digitorum Longus: عضله‌ای است که در پشت ساق قرار دارد و در خم کردن انگشتان پا نقش دارد.

۷. عضله Flexor Hallucis Longus: از ناحیه ساق پا شروع شده و به انگشت بزرگ پا متصل می‌شود و در انعقاد انگشت بزرگ پا نقش دارد.

۸. عضله Plantaris: یک عضله کوچک است که معمولا بین Gastrocnemius و Soleus قرار دارد و به تاندون آشیل متصل می‌شود.

تمامی این عضلات به طور همزمان برای انجام حرکات پیچیده پا و همچنین برای حفظ تعادل و پایداری حین حرکت همکاری می‌کنند. تقویت و انعطاف‌پذیری مناسب این عضلات برای پیشگیری از آسیب‌دیدگی و بهبود عملکرد ورزشی بسیار مهم است.

آسیبهای شایع عضلات ساق پا

آسیب‌های شایع در عضلات ساق پا می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

۱. پیچ‌خوردگی مچ پا (Ankle Sprain): این آسیب زمانی رخ می‌دهد که رباط‌هایی که مچ پا را پایدار می‌کنند بیش از حد کشیده یا پاره شوند.

۲. کشیدگی عضلانی (Muscle Strain): کشیدگی عضله یا ‘پارگی میکروفیبرهای عضلانی’ در نتیجه فشار زیاد بر عضلات، مانند کار زیاد یا حرکات ناگهانی رخ می‌دهد.

۳. آشیل تاندینیت (Achilles Tendinitis): التهاب و درد در تاندون آشیل که معمولاً به دلیل استفاده بیش از حد، فشار یا کشیدگی مکرر ایجاد می‌شود.

۴. پارگی عضله Gastrocnemius: این شرایط، که گاهی

گردآوری : مجید احمد میر محمد علی